Καλημερα! "Δεν ειμαστε ζωα" ελεγε ενας στιχος που ακουσα προσφατα. Και η σκεψη μου διχαζεται πανω σε αυτο. Απο την μια προσπαθουμε να μεινουμε εκτος της μαζοποιησης, διατηρωντας την μοναδικοτητα μας, διχως καμια επαφη με το υπολοιπο κοπαδι. Αλλα οσο ξεχωριστο και αν προσπαθησεις να κρατησεις τον τροπο σκεψης σου και την αντιληψη σου, παντα θα εισαι το θυμα των συναισθηματων σου. Ενα ερμαιο των ορμων σου, ενα θυμα των ορεξεων σου. Καταβαθος, παντα μεσα σου θα υπαρχει αυτο το πρωτογωνο ζωο που σε μαζοποιει διχως να το καταλαβαινεις, αναλογα με τις αντιδρασεις σου σε διαφορα ερεθισματα. Τραβιγμενο ε; Δεν λεω οτι το υποστηριζω απολυτα, αλλα ειναι μια αποψη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου