Καλησπερα. Και ναι εκανα και εγω το μοιραιο σωστο/λαθος να φτιαξω αυτο το πραγμα που ονομaζεται blog και ολοι θαυμαζουν. Ασχημη η σημερινη μερα αν και τελικα τα πραγματα μπορουν να αλλαξουν απο λεπτο σε λεπτο, ενας συνιθισμενος καφες μπορει να σε βοηθησει τοσο πολυ οταν τα πραγματα δυσκολευουν. Και καπως ετσι μου ηρθε στο μυαλο μια καινουργια θεωρια. Ισως φταιει που διαβαζω την αλικη στην χωρα τον θαυματων και ειμαι καπως επηρεασμενη. Τελικα η ζωη μοιαζει καπως με αυτο το παραμυθι. Οπως εκει υπαρχουν μαγικα ποτα και κεκακια που σε κανουν να μεγαλωνεις η να μικραινεις, ετσι και στην πραγματικη ζωη υπαρχει κατι παρομοιο, αλλα με την μορφη συναισθηματων που σου μεταδιδουν οι αλλοι. Για παραδειγμα, μεσω μιας αντιπαραθεσης με καποιον, μπορει μπροστα στον τροπο ομιλιας του και τα επιχειρηματα του να νιωσεις μικροσκοπικος, ενω αντιθετα οταν υπερισχυεις η παινευεσαι μεσα απο μια συζητηση μπορει να νιωσεις πολυ πιο μεγαλος. Αυτες οι "αλλαγες μεγεθους" σου δινουν το δικαιωμα να περνας σε διαφορες συναισθηματικες διαστασεις, οπως στην αλικη, σε διαφορες πορτες. Αλλα τι γινεται οταν η μοναδικη πορτα που υπαρχει να περασεις ειναι για παραδειγμα μικρη; Τελικα περα απο την απηχηση που εχουν οι αλλοι πανω σου, πρεπει να ελεγχεις τα συναισθηματα σου αναλογα με την κατασταση, αν θες να μπεις στη σωστη πορτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου