Καλημερα! Μολις γυρισα απτο σχολειο, με τελευταια ωρα εκθεση. Οπως ειναι αναμενομενο προσοχη στο μαθημα ελαχιστη, μεγαλυτερη μου εγνοια ηταν τα ακανονιστα σχηματα που σχεδιαζα στο τετραδιο μου. Παρολα αυτα, καποιες λεξεις τραβηξαν την προσοχη μου. "Λεξεις με διπλη σημασια", "κρυμμενη αληθεια", και αλλες παρομοιες φρασεις, που ολες οδηγουσαν στο ιδιο συμπερασμα: Ποσο και κυριως ΠΟΣΑ ψευτικα λογια χρησιμοποιουμε στις μερες μας, διχως κανεναν ενδοιασμο; Σκορπιζουμε ψεματα σαν χαρτοπολεμο και τριγυρναμε με τα χρωματιστα προσωπεια μας γεματα φανταχτερες λεξεις, που αν τις καλοπαρατηρησεις εχουν χασει το χρωμα τους, με μοναδικο στοχο το προσωπικο μας συμφερον. Εχουμε φτασει σε σημειο η "αγαπη" να σημαινει "εξωτερικη εμφανιση", η "φιλια" να σημαινει "συμφερον", η "δημηκρατια" "δικτατορια", το "δικαιο" "πολιτικο συμφερον" και αλλα πολλα παραδειγματα. Και ιδου η απορια που μου δημιουργηθηκε: Αραγε, εχουμε μεινει καθολου ανθρωποι, η ειμαστε ολοι μας απλα ενα κινητο ψεμα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου