Αυτο που χρειαζομαι αυτη τη στιγμη να με εμπνευσει, ειναι αυτο.
Γιατι μεσα σε αυτο κυλιστηκα, ολοκληρωθηκα, ρουφιξα οτι ειχε απομεινει
καθως ο ζεστος αγερας με ελουζε αυτη την καλοκαιρινη βραδια.
Τοτε καταλαβα, τοτε το ενιωσα, τοτε εξτασιαστηκα
αυτο το αρωμα, ναι αυτο το αρωμα, που με λεξεις ο ανθρωπος ποτε δεν θα περιγραψει
εκανε την μορφη σου να εμφανιζεται μπροστα μου, και οχι, στιγμη το εγω μου δεν μπορεσε το μεγαλειο σου να βλαψει
οι βλεψεις της δικια σου της ματιας διαταγη για μενα, σκλαβα σου
αχ, αχ και να ξερες τι παει να πει αγαπη για αυτη την ανωριμη ακομα πια ψυχη
να ηξερα πως θα μπορω με λεξεις να σου δωσω κατι που μονο αρωματα και αερινες, αγγελικες μορφες μπορουν να εξηγησουν
μα σε παρακαλω αγαπη μου, μην δινεις σημασια
η νυχτα λεει πιο πολλα απ' οσα οι ιδιοι μπορουμε να ερμηνευσουμε
πανω στα λογικα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου