(Ξαπλωμενη σε ενα κραβατι βρισκεται μια νεα και ομορφη γυναικα, αλλα πολυ αρρωστη. Παρ' ολη την ομορφια της τα ρουχα της ειναι βρωμικα και στο κεφαλι της φοραει ενα ξεραμενο στεφανι δαφνης. Απο πανω της καθεται μια εξισου ομορφη γυναικα, με εμπιστο και καλοσυνατο προσωπο, ντυμενη στα λευκα. Της χαιδευει τα μαλλια και της χαμογελαει. Τοτε μεσα στο δωματιο μπαινει μια τριτη γυναικα, με αγριωπο και ανεκφραστο προσωπο, γεματο μισος. Φοραει αρβυλες και μια μπλουζα με την ανατολη του ηλιου ζωγραφισμενη, η οποια ανατολη ομως αντι να φωτιζει την πλαση, την σκοτεινιαζει ακομα περισσοτερο).
ΓΥΝΑΙΚΑ Γ': (σταματαει σε σταση προσοχης μπροστα απο το κρεβατι και κοιταει υπεροπτικα και χλεβαστικα την αρρωστη γυναικα)
Ειδες λοιπον; Για αλλη μια φορα ειμαστε μαζι. Δεν θα αλλαξεις ποτε, και οι δυο μας το ξερουμε. Παντα θα με διωχνεις και στο τελος θα με ικετευεις να γυρισω.
ΓΥΝΑΙΚΑ Α': (πευτει στην αγκαλια της λευκοντυμενης γυναικας κρυβοντας το προσωπο της στα χερια) Παψε! παψε, δεν σ' ακουω! Δεν το ηθελα αυτο, δεν το ηθελα! Εκεινοι, εκεινοι φταινε για ολα. Εκεινοι οι μεγαλοι, οι δυνατοι με 'καναν ετσι. Κοιτα πως ειμαι, κοιτα με. (Αρχιζει και κλαιει) Με βρομισαν, με εγδυσαν, με βιασαν και μετα με πεταξαν στον δρομο σαν σκυλι. Που ειναι η ομορφια μου; που ειναι το μεγαλειο μου...; Δεν σε θελω...φυγε...
ΓΥΝΑΙΚΑ Γ': (γελαει) Γλυκεια μου σταματα να το παιζεις τοσο αθωα. Ολοι ξερουμε πως το φταιξιμο ειναι και δικο σου, σταματα να κρυβεσε. Εχεις αλλαξει απο την τελευταια συναντηση μας. Μπορει εκεινοι να σε εφεραν σε αυτην την αθλια κατασταση, αλλα εσυ πανω στην κραυγη βοηθειας σου ειπες το δικο μου ονομα. Κοιτα, κοιτα πια ειναι διπλα σου τοσο καιρο. Οχι, οχι ομορφια μου δεν ειμαι εγω. Εκεινη ειναι. Το δικο σου παιδι, που σ' αγαπαει και σε στυριζει. Αλλα εσυ την αγνοεις και κυνηγας εμενα. Τελικα σου αρεσουν οι αντρες με οπλα και αρβυλες.
ΓΥΝΑΙΚΑ Α': Σταματα! Σταματα! Ειναι ολα ψεματα! Ψεματα! (κλαιει με λυγμους) Ειμασταν χαρουμενες μαζι, μακρυα σου. Θα τα καταφερναμε! Πως μας βρηκες; Πες μου!
ΓΥΝΑΙΚΑ Γ': (γελαει ακομα πιο δυνατα) Χαχαχαχαχαχαχαχαχ, μα ομορφια μου, ποιος σου ειπε οτι ειχα φυγει ποτε; Παντα εκει ημουν κρυμενη στα σωκακια και στις σκοτεινες γωνιες περιμενοντας την καταλληλη ωρα. Παντα ημουν ενα βημα πισω σου.
ΓΥΝΑΙΚΑ Α': (ψυθιριστα και σιγοκλαιγοντας) ...Και γιατι...; Γιατι εσενα...; Γιατι να διαλεξω εσενα....;
ΓΥΝΑΙΚΑ Γ': Μα γιατι σου ειπα, αλλαξες. Καποτε αντιμετωπιζες την απειλη με ανδρεια. Κρυφα ισως και να θαυμαζα το θαρρος σου. Αλλα τωρα. Τωρα αφησες τον τρομο να σε κυριεψει. (Η γυναικα α΄την κοιταει μπερδεμενη) Να στο εξηγησω οσο καλυτερα μπορω. Μεσα σου επικρατει ενα χαος. Και το χαος φερνει φοβο. Και οταν φοβομαστε θελουμε κατι σιγουρο, νιωθουμε πιο προστατευμενοι. Εγω ειμαι μια ευθεια. Δεν σου δινω επιλογες, σε διαταζω, αλλα το μελλον που θα εχεις δεν υπαρχει περιπτωση να αλλαξει. Ειναι μαυρο, αλλα σιγουρο. Απο την αλλη, η κορη σου ειναι ενας δρομος σαν δεντρο. Γεματος παρακλαδια, στροφες, διαφορετικες επιλογες και καταληξεις. Και ολα ειναι στο χερι σου. Και αυτη η εθυνη που παλια σε γοητευε και σου εδινε κουραγιο, τωρα σε τρομαζει. Καταντησες ενας δειλος, καλη μου.
ΓΥΝΑΙΚΑ Α': (Μεσα στα δακρυα της αρχιζει να βηχει. Οσο παει ο βηχας μεγαλωνει και αιμα φευγει απο το στομα της)
ΓΥΝΑΙΚΑ Β': Σε παρακαλω σταματα και φυγε τωρα απο μπροστα της; Δεν βλεπεις οτι της κανεις κακο; Ασ' την ησυχη!
ΓΥΝΑΙΚΑ Γ': Επιλογη της ειμαι, εκεινη με διαλεξε.
ΓΥΝΑΙΚΑ Β': Σταματα να την κατακρινεις για μια πραξη αδυναμιας. Και οι δυο την ξερουμε καλα, και γνωριζουμε πως δεν ειναι ετσι. Ολοι φτανουμε σε ενα σημειο που δεν αντεχουμε αλλο και καταφευγουμε στην ευκολη μα λανθασμενη λυση! Αλλα με αγαπαει και το ξερω! Ειμαι κομματι της και θα γυρισει σε εμενα! Οσο και να την πλησιαζεις με τα ανηθικα φλερτ σου, οσο και να την αγγιζεις με τα βρομικα χερια σου, οσο και να την τρομαζεις με τις απειλες σου το ξερεις πως παντα, παντα θα ειναι δικη μου. Εμεις ειμαστε ενα.
ΓΥΝΑΙΚΑ Γ': Πολλη σιγουρη βλεπω οτι εισαι. Τι σε κανει να πιστευεις οτι αυτη την φορα δεν θα ειναι διαφορετικα;
ΓΥΝΑΙΚΑ Β': Γιατι εχει περασει απο πιο δυσκολες καταστασεις, και παλι σε νικησε! Παλι τα καταφερε! Την ξερω, ειναι ενδοξη και γ' ιαυτο την αγαπω! Μπορει εσυ να βλεπεις την κουραση και την αρρωστια στο προσωπο της, αλλα εγω ακουω την δυναμη στον χτυπο της καρδιας της! (Η γυναικα γ' κανει προβληματισμενη μερικα βηματα πισω. Η γυναικα α' σηκωνει το κεφαλι διχως να κλαιει πια και κοιταει αποφασιστικα και χαμογελαστα την γυναικα γ'. Φαινεται ηδη καλυτερα). Βλεπεις; Ηδη σε τρομαζει. Δεν θα καταφερεις ποτε να την κερδισεις. Φυγε.
